Чӣ қадар лаззатбахш дикки калони марди боваринок ба киска вай парвоз мекунад! Чӯҷа фикр мекард, ки вай маҳз ҷинсӣ сахт хоҳад гирифт ва маҳз ҳамин тавр рафиқаш барои ӯ омода кардааст. Танњо ўро гирифта, ќариб то ба њадде, ки набзашро гум кунад, сиќќї кард, то ки васеъ ќањрамони моро ба ёд орад. Баъд аз ҳама, шояд, ки духтарча ба назди ӯ бармегардад ва боз орзуи ягонагии гарм бо бачаро дорад
Бачае, ки монд, баръало ғолиб аст. Сегона гарм буд. Ин як сандвичест, ки ин шириниҳо сохтаанд. Хушбахтона ба ин бача, ӯро дӯстдухтараш бардошта бурданд ва рақиби дуюм аз фуруд омад.