Вай зани лоғар аст, аммо бо хараш хуб ба назар мерасад, боллазату шањдбори ва мудаввар. Аз ин рӯ, ман фикр мекунам, ки синаи вай не, балки хараш буд, ки марди ӯро фиреб дод! Дар охири навор хонум ба таври возеҳ мақъадашро зери шиками худ гузошт, аммо мард гӯё ба он аҳамият надод.
Ба оила ёрй расондан кори мукаддас аст. Аломатҳои дароз аксар вақт бо дарди мушакҳо ва нороҳатӣ анҷом меёбанд. Аввал бародарам барои дароз кардани по ва андаке кунҷи худ ба хоҳарам кумак кард ва баъд бо ҷисми нармаш ташаккур гуфт.